به گزارش خبرگزاری صابرین نیوز، روند تأمین و تخصیص ارز کالاهای اساسی از سال 1399 تا سه ماهه ابتدایی سال 1403، نشان میدهد که کمترین میزان ارز تأمین شده برای کالاهای اساسی، مربوط به سال 1399 و معادل 10318 میلیون دلار و بیشترین مقدار تأمین ارز برای کالاهای اساسی مربوط به سال 1402 و معادل 17313 میلیون دلار میباشد.
همچنین میزان ارز تأمین شده برای کالاهای اساسی در سه ماه ابتدایی سال 1403 معادل با 3868 میلیون دلار بوده است.
گفتنی است که آمار تأمین کالاهای اساسی از سال 1399 تا سال 1402 نشان میدهد که به طور متوسط سالانه معادل با 13435 میلیون دلار تأمین ارز صورت گرفتهاست.
از سال 1399 تا سال 1402، همواره وزارت جهاد کشاورزی و بعد از آن وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بیشترین سهم را از میزان ارز ترجیحی دریافت شده داشتهاند. بررسی آمار موجود حکایت از آن دارد که از سال 1399 تا سال 1402، میانگین ارز پرداخت شده به وزارت جهاد کشاورزی معادل با 9037 میلیون دلار بودهاست.
وضعیت تأمین و تخصیص ارز کالاهای شرکت بازرگانی دولتی ایران و شرکت پشتیبانی امور دام از ابتدای سال 1403 تا آذرماه 1403 به شرح جداول زیر میباشد.
وضعیت تخصیص و تأمین ارز کالاهای شرکت بازرگانی دولتی ایران از ابتدا تا آذرماه سال 1403
نام کالا |
حجم |
تخصیص و تأمین ارز |
درصد تخصیص و تأمین |
گندم |
1.728میلیون تن |
502 میلیون یورو |
کامل |
انواع روغن |
130 هزار تن |
130 میلیون یورو |
کامل |
شکر |
139 هزارتن |
82 میلیون یورو |
کامل |
برنج |
13 هزار تن |
13 میلیون یورو |
کامل |
برنج |
95 هزار تن |
– |
در حال تخلیه 82 میلیون یورو |
روغن پالم |
40 هزار تن |
– |
در راه 46 میلیون یورو |
شایان ذکر است نیاز ارزی شرکت بازرگانی دولتی ایران تا پایان سال 1403 برای خرید روغن و برنج با لحاظ سقف فعلی ذخایر راهبردی حدود 800 میلیون یورو برآورد میشود.
جدول 2: وضعیت تخصیص و تأمین ارز کالاهای شرکت پشتیبانی امور دام از ابتدا تا آذرماه سال 1403
شایان ذکر است که با وجود تأمین ارز کالاهای اساسی با نرخ ارز ترجیحی، تغییر قیمت کالاهای مذکور در طول سالهای اخیر در اقتصاد ایران اجتناب ناپذیر بوده است. زیرا کالاهای اساسی وارداتی که به آنها ارز ترجیحی تعلق میگیرد، غالباً مواد اولیه و مواد واسطهای تولید هستند و سایر هزینههای کالاهای نهایی تولید شده از این اقلام، ارتباطی با نرخ ارز ترجیحی ندارد.
از اینرو با ثابت نگه داشتن نرخ ارز ترجیحی، صرفاً بخشی از هزینههای تولید کالایی نهایی ثابت میماند و سایر هزینههای تولید از قبیل هزینه نیروی کار، هزینه حمل و نقل و … متناسب با نرخ تورم تعدیل میشوند. بنابراین افزایش قیمت برخی کالاهای اساسی و سلامت محور به دلیل تورم، ناشی از ناترازیهای بلندمدت اقتصاد ایران بوده که تا حدودی امری طبیعی به نظر میرسد.
تورم مواد خوراکی در فصل پاییز سال 1403 ناشی از حبوبات بوده است که بخشی از این موضوع نیز ناشی از مدیریت مصارف ارز ترجیحی متناسب با الزمات قانونی بودجه 1403 میباشد که مجلس شورای اسلامی به دولت تکلیف کرده است.
گفتنی است، مهمترین اقلام کالاهای اساسی و سلامت محور عبارتند از: ذرت، جو، کنجاله سویا، انواع روغن خام نباتی، پالم، گندم، دانههای روغنی، دارو، ملزومات پزشکی و غیره.
با توجه به آنکه نیاز سالانه کشور به کالاهای اساسی، دارو و تجهیزات پزشکی نسبت به تولید داخل (با توجه به ضعف زیرساختها و تجهیزات تولید) در طول سالیان متمادی بسیار بیشتر بوده است، لذا تأمین کالاهای ضروری و سلامت محور جامعه به شدت به واردات و نرخ ارز وابسته است. در این راستا دولتها در اقتصاد ایران با تخصیص ارز ترجیحی همواره در تلاش بودهاند تا کالاهای اساسی را با قیمت پایینتر در کشور تأمین نمایند.
انتهای پیام/