حاشیه‌‌هایی از دیدار رمضانی دانشجویان با رهبر انقلاب
گروه سیاسی خبرگزاری صابرین نیوز– دیدار رمضانی دانشجویان با رهبر معظم انقلاب روز چهارشنبه برگزار شد و موضوعات مختلفی را در برگرفت که در این راستا حاشیه نگاری ذیل را می‌خوانید: ساعت 14 به دفتر رهبر انقلاب می‌رسم و خوشحالم که پس از وقفه‌ای چند ساله در این مراسم حضور دارم. تجربه سال‌هایی که در این مراسم حضور داشتم را به‌کار گرفتم و زودتر راه افتادم و خیال کردم با آمدن زودتر، از شلوغی صف‌های بازرسی خبری نخواهد بود، اما اشتباه کردم؛ دانشجویان دهه هشتادی انصافاً پای‌کارند و از ساعت 13 در حسینیه منتظر دیدار هستند.
* ایران کوچک در حسینیه
پس از گذر از صف طولانی، به حسینیه معروف امام خمینی می‌رسم؛ جا‌یی که در طول 35 سال رهبری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای با هر سخنرانی ایشان خاطره‌ساز و البته منشاء بسیاری از تحولات مهم شده است. زیراندازهای حسینیه اما همان زیلوهای آبی رنگ ساده و زیبای همیشگی است که امروز میزبان یک ایران کوچک است؛ دانشجویان از اقوام مختلف مانند آذری، لر، اصفهانی، کرد، فارس، شمالی، خوزستانی و سیستانی در اینجا حضور دارند.
* انتظار فعال
هنوز حدود 2 ساعت به آغاز رسمی مراسم باقی مانده و هر کدام از دانشجویان برای بهره‌گیری از فرصت، مشغول کاری هستند؛ عده‌ای قرآن می‌خوانند، تعدادی در حال گپ و گفت هستند، برخی سرود مراسم را مرور می‌کنند و عده‌ای دیگر نماز می‌خوانند.
* خانه‌دارانی که خانه‌نشین نیستند!
در قسمت خانم‌ها ماجرا جالب‌تر است. تعدادی از دانشجویان با نوزادان خود آمده‌اند. اینجا سخن رهبری برایم تداعی می‌شود که خانه‌داری به معنای خانه‌نشینی نیست؛ زن مسلمان ایرانی می‌تواند هم خانه‌دار باشد و هم در عرصه اجتماعی فعال.
* آمریکاشناسی دانشجویان
حالا عقربه‌های ساعت عدد “15” را نشان می‌دهد؛ دهه هشتادی‌ها و هفتادی‌های با انگیزه و هوشیار فضای شعارهایشان عمدتاً نشأت‌گرفته از فضای سیاسی این روزهاست: “دانشجو بیدار است، از آمریکا بیزار است، نه سازش نه تسلیم، نبرد با آمریکا…”.
* مسئولان امروز، دانشجویان دیروز
به تدریج مسئولان آموزش عالی وارد حسینیه می‌شوند: رئیس دانشگاه آزاد، وزرای علوم و بهداشت، رئیس نهاد نمایندگی. نکته جالب این است که سه نماینده مجلس نیز دعوت شده‌اند که روزگاری نه چندان دور، جزو همین تشکل‌ها بوده‌اند.
* از نسل فخری‌زاده هستیم…
“مجری سرود”، که خود دانشجو است، پشت تریبون می‌رود و از دانشجویان می‌خواهد سرود را با او تمرین کنند؛ صدای زیبایی دارد و سرودش نیز دلنشین است: “با نور العلم و سلطان، از نسل فخری‌زاده هستیم…”
* “آقا”ی وقت‌شناس!
ساعت 16 که می‌شود، رهبر انقلاب دقیقاً سر موعد اعلام شده وارد حسینیه می‌شوند و جمعیت مملو از شور و شعار می‌شود: “این همه لشکر آمده، به عشق رهبر آمده… حیدر، حیدر…” آقا با حضار چاق سلامتی می‌کنند و لحظاتی بعد با شروع قرائت قرآن، سکوت بر فضای حسینیه حاکم می‌شود.
پس از قرآن و خواندن سرود، مجری که از خانم‌هاست و ارشد علوم اجتماعی دانشگاه تهران و از اعضای اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل است، پشت تریبون می‌رود و کارش را با شعری زیبا شروع می‌کند و سپس از دانشجویان می‌خواهد به ترتیب اعلام اسامی پشت تریبون قرار بگیرند و مطالبشان را بیان کنند؛ اما رعایت وقت را داشته باشند.
* چه با معرفت!
اولین نماینده تشکل‌ها برای سخنرانی از دفتر تحکیم وحدت است؛ او با صلابت صحبت کرده و از چگونگی حل مشکلات اقتصادی بر اساس توان داخلی و نهادهای امیدآفرین می‌گوید. وقتی سخنانش تمام می‌شود، خدمت رهبر می‌رود و مطلبی را درگوشی به ایشان می‌گوید. وقتی پایین می‌آید از او می‌پرسم به آقا چه گفتی؟ پاسخ می‌دهد: “از ایشان خواستم برای همسرم دعا کنند”. من هم به او می‌گویم: “آفرین، چه با معرفت!”
سپس مجمع تشکل‌های دانشگاه آزاد و دبیر تبیین مواضع بسیج دانشجویی به نوبت صحبت می‌کنند؛ سخنانشان پخته و حساب شده است. دال مرکزی یا همان محور اصلی سخنانشان عدم اعتماد به آمریکا است که هر دو با شعار “هیهات من الذله” و تکبیر حضار حمایت می‌شوند.
* بدون لکنت مقابل اول شخص
حالا نوبت نماینده جنبش عدالت‌خواه است که مسائلش را مطرح کند و برخی رفتارهای مسئولان را، بدون لکنت مقابل رهبر انقلاب نقد کند. آقا نکاتی را یادداشت می‌کنند.
* سلامِ همیشه آماده باش‌ها
سپس خانم جهادگری که دانشجوی فوق دکتری داروسازی است، پشت تریبون می‌رود و از دوستان جهادی‌اش که همیشه در سیل، زلزله، حمایت از آوارگان جبهه مقاومت و… در خط مقدم هستند، صحبت کرده و سلام آنها که اسمشان را “همیشه آماده باش‌ها” گذاشته، به رهبر انقلاب می‌رساند.
* تشکر از ترامپ!
آخرین نفر، نماینده جامعه اسلامی دانشجویان است که نسبت به خطر مذاکره با کدخدا هشدار داده و از اقدامات اخیر ترامپ بابت نمایان‌کردن چهره واقعی آمریکای قلدر و استعمارگر تشکر می‌کند.
* نماینده 1 میلیون و 200 هزار دانشجو!
ساعت 17:20 شده و پس از اتمام سخنان دانشجویان، همه منتظر فرمایشات رهبر انقلاب هستند که ناگهان جوانی با صدای بلند می‌گوید: “آقا جان! من نماینده 1 میلیون و 200 هزار دانشجو هستم؛ من دانشجوی دانشگاه آزادم.” آقا به او اجازه صحبت می‌دهند. گویا دانشجو در رشته پزشکی تحصیل می‌کند و از 3 برابر شدن شهریه‌ها گلایه دارد؛ او از رهبری می‌خواهد که هوای آنها را داشته باشند. در این حین، به چهره رئیس دانشگاه آزاد نگاه می‌کنم که با دقت به حرف‌های دانشجویش گوش می‌دهد.
* پدیده‌ای به نام “خارج از نوبتی‌ها”
در لابه‌لای صحبت نماینده تشکل‌ها، یکی دو نفر دیگر هم خارج از نوبت و در میان جمعیت ایستادند و مقابل رهبر صحبت کردند. اکنون، پس از اتمام سخنان دانشجوی دانشگاه آزاد، یک دانشجوی دیگر نیز با صدای بلند درخواست صحبت می‌کند. حضار از این اقدام که باعث به‌هم خوردن نظم جلسه شده، گلایه می‌کنند. رهبر انقلاب هم خطاب به جوان متذکر می‌شوند که اگر به همه کسانی که برای صحبت کردن اجازه می‌خواهند وقت دهیم، مراسم از غروب هم می‌گذرد.
* رضایت رهبر
حضرت آقا پس از شنیدن حدود 90 دقیقه سخنان دانشجویان، فرمایشاتشان را آغاز می‌کنند و می‌گویند که جلسه بسیار خوبی بود؛ سطح تفکر و تحلیل دانشجویان رو به رشد است. ایشان اشاره می‌کنند که مطالبی که امسال شنیدند، نسبت به سال گذشته پخته‌تر بوده است. در همین اثنا، به چهره نماینده تشکل‌ها و دانشجویان نگاه می‌کنم که کلی از خرسندی و رضایت‌مندی رهبری ذوق‌زده و خوشحال هستند.
رهبر انقلاب در ادامه گفتند: “در بخشی از سخنان یکی از دانشجویان گفته شد که شما از [امیدواری به] جوانان منصرف شده‌اید. خیر! امید من فقط شما جوانان هستید.” دانشجویان هم یکصدا رهبر را تشویق می‌کنند. ایشان در سخنانشان به سه محور اشاره کردند: ماه رمضان، مباحث مربوط به دانشجویان و بحث‌های جاری سیاسی این روزها.
* ذکر خیر شهید رئیسی
آقا خاطرنشان کردند که سال گذشته شهیدانی همچون رئیسی، سید حسن نصرالله، اسماعیل هنیه، صفی‌الدین، سنوار و ضیف حضور داشتند و نبودشان خسارت است، اما امروز در برخی حوزه‌ها قوی‌تر شده‌ایم و در برخی دیگر از پارسال ضعیف‌تر نیستیم. اگر دو عامل آرمان و تلاش در یک کشور وجود داشته باشد، نبود چهره‌ها هرچند مایه خسارت است اما به حرکت اصلی کشور ضربه نمی‌زند.
* خیانت‌های رضاخانی
رهبر انقلاب در ادامه تقوا را معنا کرده و سپس مبسوط به بحث هویت دانشجو پرداخته و با ذکر دلایل تاریخی از غفلت‌ها و خیانت‌های پهلوی‌ها به ویژه رضاخان در تخریب هویت ایرانی صحبت کردند. ایشان به داشته‌های امروز کشور به برکت انقلاب نیز اشاراتی داشتند.
* یک گلایه!
ایشان در بخشی از سخنانشان گفتند: “سال گذشته توصیه کردم تشکل‌ها به داخل دانشگاه بپردازند که البته آنطور که باید انجام نشد”. در این حین، یکی از دانشجویان از وسط جمعیت می‌گوید: “آقا جان! سرکوب‌مان می‌کنند.” آقا پاسخ می‌دهند: “باید بر موانع فائق بیایید” و خطابشان به دانشجویان را اینگونه ادامه می‌دهند که اگر زبان مناسب تبیین را به کار بگیرند، می‌توانند در دانشگاه اثر بگذارند. رهبر انقلاب بلافاصله خطاب به مسئولان فرمودند: “طرف شما دانشجو است؛ دانشجو عناد ندارد و آماده قبول کردن است.”
ساعت نزدیک 18 شده و رهبر انقلاب در پاسخ به برخی ایراداتی که اخیراً از مسئولان شده، مثلاً در ماجرای وعده صادق، متذکر می‌شوند: “کسانی که عشق‌شان برای جمهوری اسلامی کمتر از من و شما نیست، کارهایشان محاسبه دارد؛ افراد را متهم نکنید و احتمال یک محاسبه درست را همیشه بدهید”.
* تشویق‌های ممتد
آقا بعد از پرداختن به شیوه‌های درست نقد، به ماجرای نامه آمریکا اشاره کرده و می‌گویند: “این نامه البته به من نرسیده است”. حضار می‌خندند و سپس آقا نامه‌ی آمریکا را فریب افکارعمومی خوانده و دلایل فریب‌کاری آمریکا با پوشش مذاکره را یادآور می‌شوند؛ ایشان از ضعیف‌تر شدن آمریکا و از ضربه متقابل به دشمن در صورت حمله به ایران صحبت کردند که این سخنشان با تشویق ممتد حضار همراهی می‌شود.
* پایان؛ لبیک یا نصرالله
حالا زمان نزدیک اذان شده و فراز پایانی سخنان رهبر انقلاب درباره قوی شدن مقاومت در منطقه و حمایت کامل ایران از مقاومت فلسطین و لبنان است که با “لبیک یا نصرالله” دانشجویان همراهی می‌شود. پس از اتمام سخنان، دانشجویان نماز را به امامت رهبرانقلاب اقامه کرده و سپس روزه خود را در کنار ایشان افطار می‌کنند.
** حاشیه‌نگاری از عباس کلاهدوز
انتهای پیام/